Μου κάνει εντύπωση

Μου κάνει εντύπωση που κάποιος μπορεί να χάσει χρόνο διαβάζοντας κάτι γραμμένο από μένα.
Δεν είναι ο τρόπος μου να εκφράζομαι. Το να γράφω αυτά που με απασχολούν με κάνει να ξεχνάω τα μισά και να χάνω τον ειρμό των σκέψεών μου.
Μετά ο τρόπος που σκέφτομαι τα πράγματα είναι χαώδης.
Περισσότερο αισθαντικός (αν υπάρχει τέτοια έκφραση) και λιγότερο αναλυτικός, οργανωτικός κλπ .
Γράφω προσπαθώντας να μεταδώσω μια εντύπωση.
Το να γράψω επιχειρήματα για να στηρίξω μια άποψη αποτελεί για μένα βασανιστήριο.
Είναι και το γεγονός ότι δεν νοιάζομαι να πείσω για τις απόψεις μου.
Τώρα που το σκέφτομαι δεν ήμουν ποτέ ταλέντο στη διαχείριση του εαυτού μου (και των χρημάτων).
Και το να πείσεις για τις απόψεις σου έχει να κάνει με διαχείριση ενός προσωπικού κεφαλαίου.

Μετά είναι και η θεματολογία μου.
Τι θα μπορούσα να προσφέρω στο προβληματισμό των ημερών μας;
Τα ζητήματα που με απασχολούν είναι ελάχιστα και έχουν να κάνουν ως επί το πλείστον με τις γυναίκες.
Και με τα εικαστικά.
Που κι αυτό ίσως δεν είναι παρά λίμπιντο στο υπόβαθρο.

Το περίεργο είναι πως προσπαθώ να γράψω.
Είναι πως νοιώθω σαν να στέλνω ένα μήνυμα σε κώδικα στο άγνωστο.

Και κάθε ανταπόκριση που δέχομαι απ' το "άγνωστο" αυτό με συνταράζει.
Με κάνει να αισθάνομαι παράξενα και όμορφα.


Ένας σίγουρος τρόπος για να χάσει κανείς φίλους είναι να ασχοληθεί με τις γυναίκες και τα εικαστικά.
Διότι η ενασχόληση με τις γυναίκες μοιραία θα σε οδηγήσει να ασχοληθείς και με εκείνες που ενδιαφέρουν τους φίλους σου.
Τα εικαστικά πάλι σε κατατάσσουν αυτομάτους στους μυστήριους τύπους που ψάχνουν γωνία στο δεκάρικο.

Καταλήγεις μεθοδικά να τα κρύβεις και τα δύο σου αυτά ενδιαφέροντα. Να μη τα κουβεντιάζεις ποτέ.
Αυτή η μέθοδος ανατροφοδοτεί με ακόμα ταχύτερο ρυθμό την υποψία ότι είσαι μυστήριος τύπος που του αρέσουν οι γυναίκες.
Ανατροφοδοτεί επίσης το ενδιαφέρον των γυναικών.
Που ανατροφοδοτεί με τη σειρά του την γνώμη των φίλων για σένα.
Και τα λοιπά και τα λοιπά…

Πολύ εγωιστικά ακούγονται τα παραπάνω. Θα συμφωνήσω.
Μάλλον θα έλεγα δεν με πειράζει να συμφωνήσω.
Τα γράφω για να ελαφρύνει λίγο το πρώτο μέρος του ποστ που μου φάνηκε πομπώδες.
Διότι μετά από καιρό, όταν κοιτάω τα παθήματά μου διαπιστώνω ότι έχουν πλάκα.
Πάντοτε βρισκόμουν μπλεγμένος σε καταστάσεις που ξεπερνούσαν τις δυνατότητές μου.
Φυσικές, πνευματικές, οικονομικές.
Με αστεία αποτελέσματα. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή.
Γιατί προσωπικά τράβαγα της ψυχής μου το τάραμα.