*

Σήμερα Spam μ’ έκανες να αισθανθώ άνετα..
Αυτή την ικανότητα να βρίσκεται κανείς εντος θέματος με πολύ λίγες λέξεις πάντοτε τη θαύμαζα. Εσύ έχεις αυτό το χάρισμα . Τα λίγα λόγια παρηγορούν.
Τα πολλά είναι σαν να θέλουν να συγκαλύψουν.

Η μήπως εγώ ερμηνεύω τα λόγια σου όπως με συμφέρει.
Επειδή θέλω να είναι έτσι .
Αυτό σημαίνει ότι έχω πρόβλημα στο χαρακτήρα μου?
Η ότι είμαι μειωμένης αντίληψης?

Η ότι απλά έχω να κάνω με γυναίκα.

==================================

Κάποτε ο πατέρας μου βρέθηκε σε οικονομικές δυσκολίες.
Προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα με το ψάρεμα.
Τότε ήμουν μαθητής και φυσικά τον βοηθούσα στο καΐκι.
Ψαρεύαμε με παραγάδια.
Όποιος γνωρίζει λίγο από ψάρεμα, ξέρει τι παίδεμα είναι τα παραγάδια.
Ρίχναμε χιλιάδες δολωμένα αγκίστρια και πολλές φορές δεν τσίμπαγε τίποτε.
Αντί αυτού πιάναμε μερικές φορές σαβούρα απ' το βυθό.
Κάθε φορά που το παραγάδι ερχόταν βαρύ και σαν ψόφιο, ο πατέρας μου καταλάβαινε ότι φέρνουμε στην επιφάνεια σαβούρα.
Αλλά κάθε φορά έλεγε:

-Α, ρε Άγιε μου Σπυρίδωνα, να είναι ένας τενεκές λίρες!

Στην περιοχή, οι Εγγλέζοι είχαν κάνει πολλές ρίψεις λίρες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, για ενίσχυση στον Ν.Ζέρβα.
Κάποιοι, λέγεται, είχαν βρει .Όχι στη θάλασσα βέβαια.
Έβλεπα να ανεβαίνει απ' το βυθό το κελεπούρι, σχηματίζοντας μια ουρά από βούρκο που διαλύονταν σαν ουρά από κομήτη, ανεβαίνοντας στη διαφάνεια του νερού.
Ποτέ δεν ήταν λίρες.
Αλλά πάντα έχω εκείνη την αγωνία, ψαρεύοντας στα βαθιά, πένητας κι εγώ, μήπως ψαρέψω εκείνο τον ντενεκέ λίρες να στανιάρω.