Σκυλίσια μέρα

[Milton Avery, Dog by the Sea]

Πέρασα από τα συνηθισμένα μέρη και τα βρήκα αλλαγμένα.
Κοίταζα στα ταπεινά σημεία της πόλης όπου κανείς δεν θα καταδεχόταν ν αλλάξει κάτι.. Η μνήμη μου επανέρχεται και τα χρώματα ζωηρεύουν.
Σκέφτομαι ότι αυτό παρέμεινε όπως τότε.
Αυτό, το να βλέπω όπως παλιά, μου προκαλεί αναστάτωση.

Μου διηγήθηκαν στο σπίτι παλιές ιστορίες που μας αφορούσαν. Αδικίες συγγενών πεθαμένων.
«Δεν τα ήξερες αυτά! »
Έβαλα τα γέλια. Ο θειος Απόστολος συνωμότης. Μαζί με τον θείο Βασίλη.

Καλά θα ήταν να έψαχνε κάποιος και τα δικά μου ίχνη κάποτε.
Η πιο καλά, το πέρασμα μου να αφήσει μια ζάρα στην άμμο.
Κάποιος που θα περάσει απ’ εκεί να αναπηδήσει.
«Κάποιος ήταν εδώ παλιά»
Θέλει 6η αίσθηση. Αίσθηση σκύλου.

Κάθομαι στο μπαλκόνι του νοσοκομείου.
Κοιτάζω τους λόφους μπροστά.
Είναι κύματα πράσινου πάνω σε πράσινο και όλα μαζί πλακωμένα πάνω σε γαλάζιο.
Πετάω σαν τον σούπερμαν ακολουθώντας πιστά τις καμπύλες του τοπίου.
Τα χέρια μου σφιχτά στο πλάι, τα μάτια μισόκλειστα απ’ τον αέρα, οι κορφές των πεύκων μου χαϊδεύουν ευχάριστα την κοιλιά όπως τις αναστατώνει η ορμητική πτήση.