Χτυπούσε τη νύχτα μ’ ένα ξύλο
Κάποιες φορές που τη σκέφτεται τη νύχτα
Σαν να πάλευε
Τις μέρες και τα χρόνια
Ή κάτι να φοβόταν
Που ήθελε γρήγορα να ξεχάσει
Μέσα σαν ήρθε
Ν’ ακούει μόνο τους ήχους απ’ το σκοτάδι
Στη σάλα με τους άλλους
Κάπνισε τσιγάρα απανωτά
Διάθεση είχε την πρότερη
Αφοπλισμένος, με τα ξύλα συντριμμένα
Καπνίζοντας απανωτά τσιγάρα